Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Generalnie początek książki jest całkiem obiecujący, ale już po kilkudziesięciu stronach robi się troszkę nudnawo. Akcja rozkręca się powoli i w pewnym momencie nie do końca wiadomo, dokąd zmierza. Kluczowe dla akcji wydarzenia zaczynają się dziać dopiero gdzieś po połowie i wtedy faktycznie robi się tajemniczo, ciekawie.

Na plus to, że autorzy nie odkrywają od razu wszystkich kart przed czytelnikiem, a bohaterowie okazują się nie być tacy kryształowi, jak z początku się wydaje. Zakończenie jest dosyć zaskakujące, ja go nie przewidziałam, co również jest dużym plusem.

Minusem jest to, że właśnie z początku brakuje trochę akcji, za dużo wkrada się tej obyczajówki, przez którą trzeba przebrnąć.

Generalnie książka w sam raz na leniwy wieczór, można sobie przeczytać dla rozluźnienia.

Generalnie początek książki jest całkiem obiecujący, ale już po kilkudziesięciu stronach robi się troszkę nudnawo. Akcja rozkręca się powoli i w pewnym momencie nie do końca wiadomo, dokąd zmierza. Kluczowe dla akcji wydarzenia zaczynają się dziać dopiero gdzieś po połowie i wtedy faktycznie robi się tajemniczo, ciekawie.

Na plus to, że autorzy nie odkrywają od razu...

Zapowiadało się bardzo ciekawie. Wypożyczyłam od razu dwie części, nastawiając się na naprawdę ciekawą fantastykę.

Niestety... Nie skończyłam nawet pierwszej części. Dlaczego? Bo pomimo przeczytania ponad 3/4 nie mogłam się w ogóle doczekać rozwinięcia akcji i przejścia do głównego wątku, jakim ponoć było dowiedzenie się przez główną bohaterkę, kto lub co zabija w Dogewie niewinne istoty. Zamiast tego Wolha chodziła sobie to tu, to tam, nawiązując "przyjaźnie", robiąc rzeczy, które w ogóle nie mają nic wspólnego z fabułą. Mam wrażenie, że pomysł miał spory potencjał, ale został on zmarnowany na zupełnie nieinteresujące opisy flory i fauny oraz życia wampirów. Albo inaczej - te opisy byłyby bardzo ciekawe, gdyby stanowiły dodatek do głównej akcji. Niestety głównej akcji zupełnie tu zabrakło.

Kolejnym elementem, który mi nie pasował, był "kwiecisty" język, jakim powieść została napisana; pełen dziwnych porównań i metafor, które sprawiały, że czasem gubiłam się w tekście i już zupełnie nie wiedziałam, o czym czytam, a muszę nadmienić, że nigdy nie miałam problemu z czytaniem ze zrozumieniem. Po prostu tutaj czasem przeszkadzała mi budowa zdań, sarkastyczne i w teorii humorystyczne wtrącenia głównej bohaterki, których było po prostu zdecydowanie za dużo.

Trudno mi więc dać adekwatną ocenę tej książce. Dawałam jej szansę, ale za każdym razem czułam nudę i irytację, czekając na rozwój głównej akcji, która jednak w żaden sposób do rozwinięcia nie dążyła. Mam jednak wrażenie, że potencjał pomysłu został po prostu zmarnowany i że to mogło być coś fajnego i interesującego.

Zapowiadało się bardzo ciekawie. Wypożyczyłam od razu dwie części, nastawiając się na naprawdę ciekawą fantastykę.

Niestety... Nie skończyłam nawet pierwszej części. Dlaczego? Bo pomimo przeczytania ponad 3/4 nie mogłam się w ogóle doczekać rozwinięcia akcji i przejścia do głównego wątku, jakim ponoć było dowiedzenie się przez główną bohaterkę, kto lub co zabija w Dogewie...

Podchodziłam do tej książki trochę niepewnie. Spodziewałam się dość mocnego thrillera na pograniczu z horrorem, a horrory to już raczej nie mój klimat.

Ale ta pozycja to właściwie tylko thriller, swoją drogą całkiem dobry i wciągający, choć akcja rozkręca się dosyć długo. Bohaterowie są dosyć dobrze nakreśleni i różnorodni. To, że akcja dzieje się niemal przez cały czas w jednym budynku sprawia, że czytelnik może się poczuć wręcz klaustrofobicznie, ale autor dość dobrze sobie z tym radzi. Co jakiś czas podsuwa nowe wskazówki, które dopiero po dotarciu do zakończenia stają się jasne. A zakończenie wcale nie jest takie oczywiste i na pewno się go nie spodziewałam.

Minusem jest to, że w samej książce spodziewałam się nieco więcej akcji i dreszczyku emocji, a nie dostałam ich. Mimo to książkę przeczytałam w jeden dzień, bo naprawdę mnie wciągnęła.

Podchodziłam do tej książki trochę niepewnie. Spodziewałam się dość mocnego thrillera na pograniczu z horrorem, a horrory to już raczej nie mój klimat.

Ale ta pozycja to właściwie tylko thriller, swoją drogą całkiem dobry i wciągający, choć akcja rozkręca się dosyć długo. Bohaterowie są dosyć dobrze nakreśleni i różnorodni. To, że akcja dzieje się niemal przez cały czas w...